Onderzoek omgaan met aggressie in de clientenkring

Hoe moet je omgaan met aggressie in je praktijk? Het onderzoek werd uitgevoerd in opdracht van het Wetenschappelijk Onderzoek- en Documentatiecentrum (WODC) van het Ministerie van Veiligheid en Justitie en geeft een actueel beeld van de beschikbare kennis over agressie en gewelddadig gedrag onder invloed van alcohol en/of drugs. Een aantal van de belangrijkste resultaten van het onderzoek zijn: Alleen de middelen alcohol, amfetamine en cocaïne faciliteren vanwege hun werking op de hersenen agressief en gewelddadig gedrag. Ze verklaren het niet. Geweld is het resultaat van een interactie tussen middel, persoon en omgeving. Een uitzondering daarop is het opwindingsdelier. Hierbij kan onder andere door middelengebruik extreme en ongerichte agressie ontstaan. Middelengebruik is voor de professional met een publieke taak is in de meeste gevallen niet met zekerheid vast te stellen. Bovendien kan 'opvallend' gedrag ook andere oorzaken hebben, zoals bijvoorbeeld een psychose. Er zijn vrijwel geen bewezen effectieve methoden voor het omgaan met agressie onder invloed. Een uitzondering daarop is de aanpak van het opwindingsdelier. Hoe men met het opwindingsdelier om moet gaan, is bij professionals met een publieke taak die te maken krijgen met mensen onder invloed echter onvoldoende bekend. Het huidige handelen en de bejegeningstrategieën bij agressie onder invloed worden bepaald door ervaring, algemene bejegeningstrategieën, beperkte kennis van middelengebruik en de houding en oordelen ten aanzien van (excessief) middelengebruik. Professionals met een publieke taak kunnen beter worden voorbereid op het omgaan met personen die onder invloed zijn van alcohol en drugs. Het verdient aanbeveling om de bevindingen uit het onderzoek (werking en herkenning van middelen en hoe daarmee om te gaan: bejegening) te vertalen naar de praktijk en naar opleidingen en trainingen voor werknemers met een publieke taak. H. Ferwerda, N. van Hasselt, T. van Ham en L. Voorham De juiste snaar. Professionals met een publieke taak en de omgang met overlast, agressie en geweld als gevolg van alcohol- en/of drugsgebruik. Het rapport is gratis te downloaden bij het Trimbos-instituut, Bureau Beke (www.beke.nl) en het WODC (www.wodc.nl).

Nijmeegse 4daagse is ook counseling

Dit jaar met de twee zoons de 4daagse van Nijmegen gelopen. Waarom? “in het jaar dat je 12 wordt” is in Nijmegen een gewichtige in: daarmee krijgen Nijmeegse kinderen officieel het recht om mee te doen. Omdat onze jongste op 31 december kort voor middernacht werd geboren in 2000, de laatste van dat jaar, en meestal geen echt kinderfeest kreeg georganiseerd want de meeste uit de klas zijn dan op vakantie of bij familie, leek het dit jaar dan ook zijn revanche of van dat ‘nadeel’ dan maar een ’voordeel’ te maken door mee te doen als jongste deelnemer. Krijgt hij wat extra aandacht, en wellicht wakkert dat het vierdaagsegevoel wel aan. Bij zijn broertje was dat 4 jaar eerder goed gelukt want die loopt de 4 x 30 km nu redelijk makkelijk. Wat dat is? Wat drijft hem om per dag meer dan 16 000 stappen te zetten, om 6 uur op te staan en uit volle borst marslieden mee te zingen of te verzinnen? Alles wat er tussenin zit, denk ik. Maanden eerder begint het met lange afstandswandelingen, weekend marsen en zelfs een vierdaagse elders in Doetichem. De aanstaande deelnemer denkt dat het wel lukt en meld zich op 1 april aan. En dan hopen dat je ingeloot wordt (behalve dan de 2000 jaargang die automatisch meedoet). De afstanden worden groter, en daarmee ook het gevoel dat je een prestatie kunt neerzetten. Dat is verslavend: de avond vierdaagse van 10 km is een schijntje, wanneer je de wandeling Lent-Bemmel-Huisen-Westervoort-Velp-Arnhem-Elden-Elst-Lent op een zondag afgelegd. Echt moe zijn is ook een waardevol gevoel. En natuurlijk het samen lopen. Trainen in kleine kring, allerlei zaken bespreken uit het gezin, of politiek, of laatst nog de erfzonde en hoe zwarte kousen Nederland daar tegenaan kijkt tijdens een oefenrondje rond Rhenen. Grappend, af en toe kijkend naar de horizon, kletspraatje met medewandelaars, schouderklopjes naar elkaar, meezingend met zelfverzonnen liedjes, doorvragen over hun leven, en dat alles onder sportieve vlag. Zo is ook hun moeder gevangen geraakt, die door jaar oom op jonge leeftijd werd meegetroond, en als echte Nijmeegse niet meer loskwam. En dus tijdens ons huwelijk mij ook aanstak. Het Nijmeegse 4daagsegevoel komt ook naar boven in de gastvrijheid: mensen doen de deur voor je pen wanneer een onverwachte sanitaire stop moet worden gemaakt, stippen je eten en drinken toe, en tijdens doorlopen van dorpen en steden is er een carnavalse sfeer van harde muziek, dansen, klappen en nog meer eten en drinken. De lopers zijn de achtergrond voor de feestgangers, behalve voor de kinderen die ‘high-fives’ doen en je proberen te verleiden met snoep. En de feestgangers zin achtergrond voor de lopers die verbazen over het volhouden van hen die uren lang aan het parkoers zitten te drinken, snacken en zingen, of mini bandjes vormen en hun karaoke kunsten vertonen. Lopers krijgen daar weer energie van, want een lach op je gezicht brengt dat mee. Afleiding van de voeten, gewrichten en spieren is goed. Tijdens pauzes voel je die weer even, en dan is het opstaan en de eerste 100 meter weer even doorzetten. Dan schiet de motor weer aan en loop je op automaat. In een paar dagen tijd ben je dan plotseling op de Via Gladiola die in Malden begint, zie je als loper de optocht langs de kant, en andersom, en daarna de tribunes met muziek en notabelen. Zingen wordt lastiger gezien de vele muziekbands en het harde ritmisch klappen, en je wordt gedragen naar de eindstreep. Zijn moeder en haar vriend hebben een pracht krans voor hem gemaakt en een medialle, en dan voel je zijn trots. Het kruisje ophalen wordt een formaliteit. “Ga je nog een keer?” vraagt er een de jongste. “IK geloof van wel”zegt hij, ietwat teleurgesteld over de geringe TV belangstelling voor hem, maar voldaan over de stukken op de radio en de kranten, het ontvangen sponsorgeld voor zijn schilpaddenproject www.ammerlaaan.demon.nl/4daagse.htm en over zijn 65000 stappen die hij heeft gezet om zijn eerste militaire onderscheiding te krijgen. En zijn vader en broer? Die zijn apetrots op hem met zijn korte beentjes van 11, en ook op zichzelf dat ze het samen weer geklaart hebben. “Volgend jaar de 40”vraag ik mijn oudste zoon? “Hmn, het is verslavend, denk ik wel.” Misschien samen met andere ABvc collegae? Ton